اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
سکوت را فراموش می کردی
و تمامی ذرات وجودت
عشق را فریاد می کردند
اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
چشمهایم را می شستی
و اشکهایم را با دستان عاشقت
به باد می دادی
اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
نگاهت را تا ابد بر من می دوختی
تا من در سکوت نگاهـت
با عشق زمینی تو به عرش بروم
اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
هرگز دلـم را نمی شکستی
گرچه خانه اهریـمـن
شایسته ویرانیست !
اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
حتی لحظه ای مرا نمی آزردی
که این غریبه تنها ، جز نگاهت پنجره ای
و جز عشقت بهانه ای برای زیستن ندارد
اگر می دانستی که چقدر دوستـت دارم
دوستم می داشتی
و مرا از این تـنهایی رها می کردی
ای کاش تمام اینها را می دانستی ...
دوستت دارم .........
زندگی رسم خوشایندی ست،
زندگی بال و پری دارد به وسعت مرگ، پرشی دارد اندازه ی عشق،
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود.
(سهراب سپهری)
سلام، خوبی؟
یادداشت قشنگی بود.
موفق و سلامت باشی.
لیلای عزیز فراموشش کن
همانطور که اون احساستو ندید گرفت !!!!!!
نمیدونم کی هستی و از کجا
فقط میخوام بگم که اون کسی نیست که بخوام فراموشش کنم چون زندگی منه
سلام به لیلای عزیز.یادبودت را توی اهدا خوندم.واست کلی غصه خوردم.صبر کن.به خدا توکل کن.
مرسی اهدایی ممنونم از اینکه یادبودمو خوندی
لیلا جان بیشتر از این به خودت ظلم نکن
این مرتیکه ارزش تو رو نداشت