مژه
گفته بودی که چرا محو تماشای منی ؟
آنقدر مات که حتی مژه بر هم نزنی !
مژه بر هم نزنم تا که از دست ندمت
حتی اندازه یک مژه بر هم زدنی 
تقدیم به بهترین . . . . . .
ای همه پاکی و ایثار و صداقت
ای همه عشق و محبت
به تو می اندیشم
به تو ای آیت مهر
به تو ، ای خوب تر از جلوه ماه و مهتاب
تو لطیفی و پر از ناز ، چو گل
تو زلالی و پر از لطف ، چو آواز نسیم
چه شرابی که به پیمانه من ریخته ای ؟
چه شراری تو به جان و دلم انگیخته ای ؟
ای چراغ شب ظلمانی من
ای سراسر همه شور ، ای سراپا همه نور
ای فروغ غم پنهانی من
به تو می اندیشم ، ای گل به تو می اندیشم
به تو ای آیت مهر
به تو ای خوب تر از جلوه ماه و مهتاب
همه جان من ، از چشمه ایثار تو سیراب شده
مادر دهر کجا چون تو بزاید ، هیهات
روز شادی و جوانی ، همه جا همره من
روز پیری و غم و خسته دلی یاور من
شده ام در بر شطرنج تو مات
مادر دهر کجا چون تو بزاید ، هیهات
همه آثار من از عشق تو
پر نقش و نگار
همه گفتار من ، از وصف تو
رنگین چو بهار
من چه دارم که به تو هدیه کنم
ای سراسر همه شور
ای سراپا همه نور
می رسد پیک نسیم می وزد باد بهار
باز با درد گران باز با حال نزار
به تو می اندیشم ای گل
به تو می اندیشم
خنده بر هر درد بی درمان دواست
علامت صلیب
روزی شاعر جوان و تازه کاری دیوان اشعار خود را نزد استادش برد و از وی خواهش کرد تا در مقابلش اشعار سست و نامناسب او یک علامت صلیب بگذارد! چند روز بعد که شاعر جوان برای گرفتن دیوان خود مراجعه کرد با کمال تعجب ملاحظه نمود که در هیچ جای کتاب وی علامتی گذاشته نشده است . از این موضوع بسیار خوشحال شد و گفت :
استاد با این حساب معلوم می شود که هیچ شعر سست و نامناسبی ندارم !
استاد لبخندی زد و گفت : خیر جانم، مسئله این است که اگر خواهش شما را انجام می دادم دیوان شما به گورستان مسیحیان مبدل می شد .